Mama
Het leven heeft zij mij geschonken
Samen bewegen we ons door de tijd
Golvend
Soms zwaar en heftig
Beukend tegen de grenzen van ons bestaan
Zwijgend
Soms in alle stilte
Oude pijn en bevroren verdriet
Steeds vaker echter zacht deinend
Berustend in dat wat is
In het niet-weten Weten
Dat haar liefde geen grenzen kent
Onvoorwaardelijk is
En nimmer vergankelijk.
Claudia – Implicare 🌱